จางเป่าจิน ถูกลักพาตัวไปเป็นขอทานในเมืองใหญ่ตั้งแต่ยังจำความไม่ได้ ทั้งยังถูกหัวหน้าแก๊งทุบตีอย่างทารุณมาโดยตลอด จนวันหนึ่งเขาหนีออกจากเมืองหลวงแล้วไปอาศัยอยู่ในมณฑลที่อยู่ไกลออกไป ทำให้ชีวิตได้รู้จักกับผู้มีพระคุณคนหนึ่ง 

เมื่อรู้ว่าผู้มีพระคุณป่วยหนักจนถึงขั้นต้องขอรับบริจาคอวัยวะ จางเป่าจินก็เสนอตัวไปด้วยความเต็มใจ แต่แทนที่เขาจะตื่นมารับรู้ว่าผู้มีพระคุณได้รับการรักษาจนหายดี กลายเป็นเขาได้ตื่นมาในร่างของจางเป่าจินชายหนุ่มแสนขี้เกียจ ทั้งครอบครัวของเขายังเป็นครอบครัวใหญ่ที่อยู่กันอย่างยากจนไปเสียนี่ 

“เอาวะ! อย่างน้อยก็ยังดีกว่าการใช้ชีวิตอยู่ใต้สะพานลอย ฉันจะสร้างฐานะด้วยสองมือของฉันนี่ล่ะ ต่อให้ไม่รวยล้นฟ้า แต่ก็ไม่ต้องไปแบมือขอใครกินอีกแล้ว”

สวัสดีค่ะคุณผู้อ่านที่น่ารักทุกท่าน

กลับมาอีกครั้งแล้วนะคะสำหรับนิยายยุค 80 คงไม่ต้องอธิบายอะไรมากเกี่ยวกับการใช้ชีวิตในยุคนี้ใช่ไหมคะ ก็คงหนีไม่พ้นเรื่องการทำไร่ทำสวนเพื่อให้ตัวเองหลุดพ้นจากความยากจน แต่นอกเหนือจากการย้อนกลับมาเกิดในร่างใหม่แล้ว พระเอกของเราก็ไม่ได้มีมิติวิเศษหรือของดีติดตัวมาเหมือนกับนิยายเรื่องอื่นนะคะ เขาจะต้องสร้างเนื้อสร้างตัวจากความสามารถของตัวเองเท่านั้น 

มาเอาใจช่วยพระเอกของเรากันหน่อยนะคะ นอกจากจะเป็นการใช้ชีวิตในชนบทที่แสนเรียบง่ายแล้ว จางเป่าจินยังต้องคอยปะทะคารมกับคนรอบตัวที่มักจะสร้างเรื่องปวดหัวให้เขาไม่หยุด ดีบ้างร้ายบ้าง ก็ถือเป็นสีสันของนิยายนะคะ

นิยายเรื่องนี้เป็นแนวใช้ชีวิตประจำวันอ่านได้เรื่อยๆ ทุกท่านสามารถแสดงความคิดเห็นและติชมได้ตลอดทุกตอนไม่มีปิดกั้น ไรท์อาจจะไม่ได้ตอบคอมเมนต์ทุกข้อความก็อย่าเพิ่งน้อยใจกันไปนะคะ

ไรท์หวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้รับการสนับสนุนจากคุณผู้อ่านที่น่ารักทุกท่านอีกครั้ง

ขอบคุณมากๆ เลยค้าาาาา

XiaoHong

PS. นิยายจะเริ่มติดเหรียญตั้งแต่ตอนที่ 12 เป็นต้นไป โดยจะติดเหรียญหนึ่งตอน สลับกับอ่านฟรีสองตอนนะคะ